تماشاگر پرسان، چون  بر كرانة پررمز بافت قدیم بوشهر گام بردارد، بی هیچ گونه مقاومتی، جذب مغناطیس نیرومند آن خواهد شد و شیفته وار در اندرون سحر آن اسیر شده و تو گویی آنكه این تكه از عالم خاك، ارثیه ای ماورایی است كه خدایگان در زمین چون آتش پرومته ای جای گذاشته اند و سالیانی است كه فروزان بوده و اكنون با تمام خستگی و بی مهری، هنوز شراره های آن طنازی می كنند و یادآور همة خاطرات آدم هبوط یافته از بهشت برین است و از این رو است كه هر روحی در شوق وصال آن سوزان می شود و ناخودانگیخته در شبكه كوچه های تنگ و پیچیده آن محو می شود. و این همه برخاسته از معماری دو آلیسم (درون گرا- برون گرا)  آن است كه فریبنده با جادوی جاودان خود، كورة عشق آتشین تماشاگر راز را فروزان می كند...