تقویت زیرساخت‌ها، لازمه جذب گردشگر به خمینی‌شهر

«ماربین» سرزمینی سرسبز و تمدن‌ساز و برخوردار از آثار تاریخی فراوان در غرب اصفهان است که وسعت آن شامل اراضی امروز شهرستان خمینی‌شهر و بیشه‌های نا‍ژوان و همچنین منطقه‌ی «درچه» تا ابتدای زمین‌های فلاوجان است.

بنا بر تقسیمات شهری، بخشی از آثار تاریخی «ماربین» مانند کوه آتشگاه و منارجنبان و بیشه‌های ناژوان در مناطق شهری اصفهان واقع شده‌اند که از نظر داشتن زیرساخت‌های گردشگری مانند تالار و رستوران وضعیت بهتری دارد؛ اما برخی قسمت‌های واقع‌شده در شهرستان خمینی‌شهر با وجود داشتن پتانسیل بالا، به‌دلیل نبود مدیریت، وضعیت مطلوبی ندارد.
 
مدیر موزه‌ی مردم‌شناسی شهرستان خمینی‌شهر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در استان اصفهان، اظهار کرد: این شهرستان طرح جامع گردشگری ندارد و مسوولان شهرستان باید زیرساخت‌های جذب گردشگری را تقویت کنند.
 
اصغر عرب با بیان این‌که در شهر اصفهان هفت محور تاریخی تعریف شده است، گفت: طبق تعریف، محور تاریخی و گردشگری شامل مجموعه‌ای است که در آن، فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی در کنار فعالیت‌های فرهنگی مجاور بافت‌های معماری، شهرسازی و صنایع دستی قدیم در جریان باشد که بهترین نمونه‌ی زنده‌ی آن در کشور، میدان نقش جهان و نمونه‌ی محلی آن، دوشنبه‌بازار و چهارشنبه‌بازار خمینی‌شهر است.
 
وی با اشاره به وجود 200 اثر تاریخی در این شهرستان، ادامه داد: متأسفانه با وجود داشتن پتانسیل، هیچ طرح جامع یا محور تاریخی و گردشگری برای خمینی‌شهر تدوین نشده است و در طول سال، فقط گروهی از بناهای تاریخی و زیارتی دیدن می‌کنند که این امر، برای استفاده از ظرفیت‌های موجود کافی نیست.
 
این استاد رشته‌ی مرمت و معماری دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد بیان کرد: خمینی‌شهر و مناطقی از خیابان آتشگاه اصفهان تا منطقه‌ی نا‍ژوان، جزیی از منطقه‌ی «ماربین» هستند؛ اما به‌دلیل ضعیف بودن زیرساخت‌ها، مردم زیاد به دیدن اماکنی مانند آتشگاه، منارجنبان و ... می‌روند، اما به خمینی‌شهر نمی‌آیند.
 
عرب درباره‌ی ارزش آثار تاریخی این شهرستان، گفت: خمینی‌شهر که در گذشته «سده» نام داشت، به‌دلیل نزدیکی از غرب با اصفهان، همواره شاهد ورود اقوام مهاجر در ادوار مختلف تاریخی بوده است. آن‌ها معماری‌ گوناگون و متنوعی مانند خانه‌ی سرتیپ، هفت دست خانه، دولت‌خانه، مساجد و نیز بازارهای فعالی مانند دوشنبه‌بازار و چهارشنبه‌بازار را برای نسل امروز باقی گذاشته‌اند.
 
وی با بیان این‌که عصر طلایی معماری این شهر، دوران قاجار است، افزود: حتی در دوره‌ای از تاریخ، افراد زیادی به‌دلیل رکود اقتصادی، از اصفهان به این شهر مهاجرت کردند، خمینی‌شهر در آن زمان، امنیت زیادی داشته است.
 
مدیر موزه‌ی مردم‌شناسی خمینی‌شهر گفت: بخشی از اسناد سهام مالکیت عصارخانه کهن خمینی‌شهر به مالکان قدیم آن در اصفهان متعلق است و این امر، نشانگر اهمیت این شهر در معاملات و سرمایه‌گذاری در طول تاریخ است.
 
او عزاداری حسینی را از دیگر ظرفیت‌های گردشگری خمینی‌شهر ارزیابی و اظهار کرد: تعزیه در خمینی‌شهر بسیار متنوع و قوی برگزار می‌شود و سالانه بیش از 200هزار نفر از علاقه‌مندان اهل بیت (ع) برای دیدن حرکت کاروان امام حسین (ع) و سایر عزاداری‌های مرسوم، از سراسر کشور به این شهر می‌آیند.
 
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان این‌که مناطق سرسبز شهرستان خمینی‌شهر به ساخت هتل برای جذب گردشگر نیاز دارد، ادامه داد: زیبایی فضای سبز منطقه‌ی «درچه» بخصوص در حاشیه‌ی رودخانه‌ی آن، حتی از منطقه‌ی معروف «ناژوان» نیز برتر است؛ اما نه‌تنها خیابان مناسب برای ورود به این قسمت وجود ندارد، بلکه با کمال تأسف، حاشیه‌ی رودخانه‌ی «درچه» انبار نخاله‌های ساختمانی شده و هیچ دستگاهی با این عمل زشت مقابله نمی‌کند.
 
این کارشناس رشته‌ی موزه‌داری و مرمت با بیان این‌که در مناطق مختلف شهرستان، برج و کبوترخانه به وفور دیده می‌شود، تأکید کرد: مجموعه‌ی کم‌یاب و بی‌نظیر برج‌های کبوترخانه «ولاشان» یکی دیگر از پتانسیل‌های بزرگ گردشگری شهرستان خمینی‌شهر است که با فاصله‌ای اندک از رودخانه‌ی زاینده‌رود در فضای سبز زیبای منطقه‌ی درچه واقع شده است و باید فکری اساسی برای مرمت و احیای آن کرد.
 
عرب با بیان این‌که تمرکز اصلی کبوترخانه‌های کشور در استان اصفهان است، یادآوری کرد: علاوه کبوترخانه‌های ولاشان، بیشتر این‌گونه برج‌ها در گورت، اژیه، ورزنه و البته تعدادی نیز در استان یزد واقع شده‌اند.
 
وی به فعالیت صنایع دستی مانند خاتم‌کاری، قلم‌زنی و ... در این شهرستان اشاره و اظهار کرد: با تدوین محور گرشگری بازار کار، هنر این هنرمندان نیز رونق چشمگیری خواهد گرفت.
 
مدیر موزه‌ی مردم‌شناسی خمینی‌شهر بیان کرد: طبق آمار فروش بلیت می‌توان ادعا کرد که سالانه 10هزار نفر از اماکن تاریخی و 100هزار نفر از بناهای مذهبی این شهرستان دیدن می‌کنند. اگر مسوولان دولتی اعم از شهرداری، اداره‌ی میراث فرهنگی و ... زمینه‌ی بهتری را برای توسعه‌ی گردشگری فراهم کنند، این رقم تا یک‌میلیون نفر در سال نیز قابل ارتقا است.
 
عرب در پاسخ به پرسشی درباره‌ی نحوه‌ی تفکیک بافت فرسوده از بافت تاریخی، گفت: اساسا بافت تاریخی در دل بافت فرسوده قرار دارد و نباید این نکته را فراموش کرد که بافت فرسوده نیز خود به دو بخش با ارزش و بی‌ارزش تقسیم می‌شود. خانه‌های زیادی در خمینی‌شهر مانند خانه‌ی امام جمعه و میرسیدعلی معماری‌های بسیار جذابی از نقاشی، آینه‌کاری و گچ‌بری‌های متنوع دارند که جزو بافت فرسوده‌ی با ارزش تلقی می‌شوند.
 
این استاد دانشگاه افزود: علاوه بر ارزش معماری، مردم با این‌گونه بناها احساس تعلق خاطر می‌کنند و آن‌ها را بخشی از هویت تاریخی خود می‌دانند که نباید تخریب شوند.
 
عرب با انتقاد از نبود مدیریت صحیح در زمینه‌ی جذب گردشگر در شهرستان خمینی‌شهر، گفت: متأسفانه امروزه گرفتن جواز ساخت یک واحد سنگ‌بری در اراضی و باغ‌های کشاورزی در این شهر، به‌مراتب راحت‌تر از ایجاد تالار، رستوران و هتل در کنار باغ‌های متصل به شهر است. در حالی‌ که وجود این‌گونه اماکن، بخشی از بستر اصلی برای جذب گردشگر است.
 
این کارشناس حوزه‌ی میراث فرهنگی ادامه داد: متأسفانه منطقه‌ی زیبای گردشگری «چشمه لادر» در طرح‌های نظامی و مسکونی قرار دارد و وضعیت «بام سبز» نیز به‌دلیل بی‌توجهی شهرداری خمینی‌شهر نامناسب است.
 
عرب با اشاره به واقع شدن دانشگاه صنعتی اصفهان در اراضی خمینی‌شهر، بیان کرد: این دانشگاه به‌دلیل وجود فضای سبز بسیار وسیع، دیدنی و برخورداری از هتل و رستوران‌های مطلوب می‌تواند به یک قطب بزرگ جذب گردشگر تبدیل شود؛ اما به دلایل نامشخص، اکنون روی مردم بسته است.
 
او با تأکید بر این‌که این دانشگاه می‌تواند مورد استفاده‌ی افراد غیردانشجو نیز قرار گیرد، یادآوری کرد: در مدرسه‌ی چهارباغ اصفهان طلاب به تحصیل مشغول‌اند و گردشگران نیز از آن دیدن می‌کنند و مشکل خاصی به‌وجود نیامده است.
 
این استاد رشته‌ی مرمت اضافه کرد: موسیقی محلی، معماری، صنایع دستی، ادبیات و ... میراثی تاریخی و هویت کلی کشورند که تا کنون برای حفظ و معرفی جهانی آن سستی کرده‌ایم. در صورتی که کشورهای اروپایی، میدان‌های نبرد گلادیاتورها و کشورهای عربی، رقص شمشیر را به‌عنوان میراث فرهنگی خود ثبت کرده‌اند، حال آن‌که این اعمال در وحشی‌گری و قتل و غارت آن‌ها ریشه داشته است.

به اشتراک بگذارید