ترک های مسجد " پامنار" فعلا مشکلی ایجاد نمی کند

مدیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سبزوار در خصوص وضعیت کهن‌ترین مسجد سبزوار، مسجد آدینه یا پامنار با بیان اینکه ترک‌های مسجد پامنار کهنه بوده و جدید نیست، اظهار كرد: این ترک‌ها فعال نبوده و فعلا مشکلی برای این بنا ایجاد نمی‌کند اما نیاز به مرمت وجود دارد.

حشمت‌اله متین‌فر در گفت وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه خراسان، به پیشینه این بنا پرداخت و با بیان اینکه مسجد پامنار از بناهای قرن سوم هجری قمری است، اضافه کرد: با توجه به اینکه این بنا قدیمی بوده، یکی از دلایل این ترک‌ها کهنسال بودن آن است.
 

وی به تهدید آبهای زیرزمینی و قنات‌های مرکز شهر برای این مسجد پرداخت و اظهار کرد: این مشکل نه تنها برای این مسجد که برای مسجد جامع هم وجود دارد.
 

وی با اشاره به مرمت‌های انجام شده توسط هیأت امنای این مسجد همچون تعویض درب و پنجره‌ها، تأکید کرد: برخی از ترک‌ها در این راستا ایجاد شده است.
 

وی اظهار امیدواری كرد با مشارکت هیأت امنای این مسجد و اداره اوقاف و امور خیریه سبزوار در بافت سازی و اصلاح و مرمت آسیب‌هایی که در ایوان و طرف حیاط این بنا هست، اقدام شود.
 

وی با اشاره به ثبت این اثر در فهرست آثار ملی به شماره 647 تصریح کرد: تاکنون در خصوص نگهداری، حفاظت، دید منظری، جلوگیری از ساخت و سازهای حریم این بنا میراث فرهنگی شهرستان اقداماتی داشته است.
 

متین‌فر در خصوص این بنای قدیمی عنوان کرد: در گوشه شمال‌غربی این مسجد مناری به ارتفاع 20 متر باقی مانده که نمای آن آجری و دارای تزیینات کاشی‌کاری، کتیبه آجری و به صورت جنبان است.
 

وی ادامه داد:ورودی مسجد از انتهای ایوان بلندی است که در سمت جنوبی واقع شده است و در زیر کف صحن وضوخانه‌ای چهارایوانی (چهار صفه) قرار دارد.
 

وی اظهاركرد: پلان مسجد قابل مقایسه با مسجد اولیه " فهرج یزد "و " تاریخانه " دامغان است.
 

لازم به ذکر است تزیینات معماری مسجد کاشی‌های است که ایوان ورودی را زینت داده که این کاشی‌ها اگرچه در سالهای 1367 و 1372 شمسی نصب شده، اما در نحوه پرداخت آنها سعی شده تا رنگ و نمای کهن و سنتی داشته باشد. این مسجد در اواسط خیابان بیهق سبزوار قرار دارد و هم اکنون مورد استفاده نمازگزاران است.
 

کهن‌ترین مسجد سبزوار، مسجد آدینه یا پامنار است که بیناد اولیه آن به اواسط قرن سوم هجری قمری برمی‌گردد که براساس نوشته ابن فندق در تاریخ بیهق در سال 317 هجری قمری توسط " امیر ابوالفضل زیادی" تجدید بنا شده و در سال 320 (ه . ق) به همت " خواجه امیرک دبیر " برای آن مناره‌ای ساخته شده که در زلزله سال 444 (ه . ق) فرو افتاده و یکسال بعد تجدید بنا شده و تاکنون پابرجا مانده است.

به اشتراک بگذارید