انتقاد از برخورد سلیقه‌ای سازمان میراث فرهنگی

نماینده شیراز برخورد های سلیقه ای درباره محدودیت حریم بناهای تاریخی را دلیل اصلی مشکلات به وجود آمده در این شهر می‌داند و معتقد است، برخورد‌های سلیقه ای سازمان میراث فرهنگی برای عده‌ای منبع درآمد شده‌است.

خبرگزاری میراث فرهنگی ـ گروه مجلس ـ جعفر قادری نماینده شیراز در مجلس درباره احداث هتل جام جم با ارتفاع 50 متر در اطراف مجموعه زندیه به خبرنگار CHN  می‌گوید که در رعایت بافت‌های تاریخی و اثار و ابنیه تاریخی دو نگاه متفاوت وجود دارد. یکی این که ما به صورت موردی برای هر اثر فرهنگی یک حریم در نظر بگیرم. حالت بعدی این است که برای کل بافت حریم در نظر بگیریم.
 
پرونده ثبت جهانی مجموعه زندیه در حال آماده شده است، اما بر اساس اظهار نظر کارشناسان، وجود انواع دکل و هتل و احداث هتل 50 متری جام‌جم در اطراف مجموعه زندیه موانعی جدی بر سر راه پرونده این اثر تاریخی در فهرست یونسکو به‌شمار می‌روند.
 
قادری حالت اول را پذیرفته شده می‌داند، اما درباره حالت دوم چنین توضیح می دهد: «در حالت دوم اگر یک پهنای بزرگ را به عنوان بافت در نظر بگیریم و برای این بافت حریم در نظر بگیریم، آسیب‌های جدی به مالکین و ساکنین اطراف بافت‌های تاریخی می‌زند. در حقیقت این باعث می‌شود که نه تنها اهداف تعریف کنندگان بافت محقق نمی‌شود، بلکه ضرر و زیان عمده‌ای را به افراد بومی و افرادی که سال ها برای عمران و آبادانی شهر زحمت کشیده اند وارد می‌کند.»  
 
نماینده شیراز لزوم نگاه یکسان سازمان میراث فرهنگی به همه شهرها را مورد اشاره قرار داده و می‌گوید: «باید در شهرها نگاه‌های یکسانی وجود داشته باشد. بطور مثال در مشهد یا اصفهان بحث حریم‌ها خیلی جدی گرفته نمی‌شود. اما در شیراز این سخت گیری‌ها بسیار زیاد است. بطوری که مردم را ذله کرده است و مشکلات جدی متوجه آنها کرده است. میراث فرهنگی باید پاسخگو باشد و بخشی از هزینه‌ها را جبران بکند، اما چنین نمی‌کند.»
 
او با مقایسه محدودیت‌های میراثی در ایران و دیگر کشورها، تصریح می‌کند: «در دیگر نقاط دنیا اگر محدودیت‌هایی اعمال شود، در مقابل تسهیلاتی به مردم داده می‌شود. با احداث مترو زیر بافت‌های تاریخی دسترسی‌ها را آسان می‌کنند. یا امکانات و تجهیزات روز را برای شهرهای دارای بافت‌ها و ابنیه تاریخی فراهم می‌کنند. یا بطور مثال اسکلت‌ها را نگه می‌دارند و داخل آن بهترین ساخت و ساز ها را انجام می‌دهند و بهترین استفاده را می‌برند. متاسفانه در کشور ما چنین امکانی فراهم نمی‌شود و تنها محدودیت ایجاد می‌شود. طبیعی است که با این محدودیت‌ها بیشتر ضرر متوجه مردم بومی بافت‌ها و ابنیه تاریخی می‌شود. به همین دلیل به جای این که مردم خودشان حافظ و نگه دارنده بافت های فرسوده باشند، تلاش می‌کنند بافت ها را تخریب کنند تا زودتر این محدودیت‌ها برداشته شود.
 
قادری در ادامه به انتقاد از برخوردهای سلیقه‌ای سازمان میراث فرهنگی در بحث محدودیت‌های حریم آثار تاریخی می‌پردازد و می‌گوید: «ایراد از این است که میراث فرهنگی در مورد حریم‌ها چارچوب مشخص قرار نداده‌است. برخورد‌های سلیقه‌ای انجام می‌شود و این برخورد‌های سلیقه‌ای برای عده‌ای منبع درآمد شده است. اگر این برخوردهای سلیقه‌ای نباشد و پشت این تصمیم‌ها و محدودیت‌ها منطق وجود داشته باشد، این مشکلات را نخواهیم داشت. اتفاقی که در شیراز در حال رخ دادن است ناشی از همین برخورد‌های سلیقه‌ا‌ی‌ست که هم آسیب زده و هم مشکلات جدی به وجود آورده‌است

• قبلی
• بعدی

به اشتراک بگذارید